Ratusz wyłożył właśnie do konsultacji społecznych projekt nowego planu miejscowego. Obejmuje on obszar wzdłuż ul. Żwirki i Wigury – od narożnika z ulicą Racławicką do ulicy Rostafińskich. Prawie w całości dotyczy terenu cmentarza-mauzoleum, sąsiedniego parku oraz okolicznych ogrodów działkowych „Rakowiec”, „Wiarus”, „Ogrodnik” i „CPN”. Formalnie to oczywiście teren dzielnicy Mokotów, jednak z parku w okolicy cmentarza w dużej mierze korzystają mieszkańcy Rakowca.

Co zakłada projekt planu obszaru w rejonie ul. Żwirki i Wigury, Rostafińskich i Kulskiego?

 Zachowanie istniejącego zagospodarowania terenów – park ma być nadal parkiem, cmentarz cmentarzem, a ogrody działkowe ogrodami działkowymi.

 Park i ogródki działkowe pozostaną zielone – powierzchni biologicznie czynnej ma być min. 80%.

 Prawie w ogóle nie dopuszczono nowej zabudowy. Zasadniczym wyjątkiem jest możliwość budowy nowych altan ogrodowych o powierzchni zabudowy do 35 m2 (takiej jak w ustawie o rodzinnych ogrodach działkowych), formalnie bez prawa do zamieszkania.

 Nie dopuszczono przekształcenia w przyszłości ogrodów działkowych w parki –inaczej niż to było w wielu innych planach, gdzie taka opcja była dopuszczona, zgodnie z miejskim Studium zagospodarowania.

 Na rysunku planu wyznaczono wiele „głównych powiązań pieszych”. Niestety, nie ustalono, że mają być one ogólnodostępne. Umożliwia to zamykanie dużych terenów ogrodów działkowych na klucz (chociaż formalnie są to tereny będące własnością miejską) i może utrudniać przejście np. z Pola Mokotowskiego do parku przy cmentarzu.

 Więcej, w tym projekt planu i szczegółowe terminy: bit.ly/mpzp-zwirki.

 7 lutego o g. 17 na YT i Zoom odbędą się spotkanie konsultacyjne. Uwagi do projektu planu można zgłaszać do 13 marca.

Czym jest plan miejscowy? To rodzaj konstytucji przestrzennej dla danego terenu. Nie jest to plan inwestycyjny (nie gwarantuje, że na pewno powstanie to, co jest zapisane w planie). Ale określa, co wolno w danym miejscu zbudować, może zagwarantować zachowanie terenów zieleni (lub przesądzić o ich zabudowie), ale też uniemożliwić większe i mniejsze inwestycje. Raz uchwalony, zazwyczaj nie zmienia się przez wiele lat. (Jak czytać plany miejscowe i ich projekty, prezentuje znakomita „ściąga”: bit.ly/mpzp-co-to2).

Fot. globalquiz.org, CC BY 3.0