8 kwietnia 1916 roku decyzję w sprawie wielkiego powiększenia Warszawy (z mocą wsteczną od 1 kwietnia) podjął niemiecki okupacyjny generał-gubernator warszawski Hans von Beseler. Był to rezultat zabiegów społeczności polskiej – rozwój Warszawy wymagał wyrwania się z ciasnego gorsetu granic miasta, utrzymywanych dotychczas przez władze carskie.

Wcześniej w granicach Warszawy znajdowały się tylko tereny na północ od ul. Kaliskiej i okolic obecnej ul. Wawelskiej. Obszar ten zajęty był głównie przez Filtry, budynki Szpitala Dzieciątka Jezus oraz zabudowania wojskowe i zaplecze mokotowskiego pola wojennego (czyli dzisiejszego Pola Mokotowskiego). Rozszerzenie granic miasta oznaczało włączenie doń prawie całego terenu obecnej Ochoty (z wyjątkiem wsi Szczęśliwice, czyli obecnego parku Szczęśliwickiego i obszaru na zachód od niego). Umożliwiło to dynamiczny rozwój nowej dzielnicy Warszawy.

Nowi mieszkańcy naszego miasta z pewnym opóźnieniem dowiedzieli się, że są warszawiakami – rozporządzenie opublikowano w dzienniku urzędowym dopiero 17 kwietnia, a „Kurjer Warszawski” poinformował o fakcie 20 kwietnia.

•