Zapewne ktoś powie, że to niewielki obszar, więc nie ma powodów do krytyki. Ale trzy lata temu władze miasta planowały rozbudować płatny stok narciarski grodząc i zamykając drugie tyle Parku Szczęśliwickiego za dwumetrowym płotem. Ponad rok temu władze dzielnicy wycinały drzewa i krzewy, niszczyły zieleń przy ulicy Przy Parku, żeby zrobić miejsce na nowe miejsca parkingowe. W tym roku ma się zacząć budowa kolektora na przedłużeniu ulicy Bohaterów Września, która wiąże się z wycinką kolejnych kilkudziesięciu drzew (choć łatwo można zmienić przebieg w taki sposób, żeby większość drzew oszczędzić). Nietrudno znaleźć punkt wspólny wszystkich tych „inwestycji”.

Park Szczęśliwicki to lokalny park przede wszystkim dla okolicznych mieszkańców. Jego podstawowym celem jest zapewnienie rekreacji i odpoczynku na terenach zieleni, bezcennych w gęsto zabudowanym mieście. Większość z nas chodzi tam na piechotę, jeździ rowerem. Ci, którzy muszą dotrzeć tam z dalszych rejonów, mają do dyspozycji co najmniej kilka linii autobusowych oraz przynajmniej kilkadziesiąt miejsc parkingowych przy ulicy Drawskiej. Trudno zrozumieć, dlaczego celem władz jest zachęcanie jeszcze większej liczby osób do przyjeżdżania w te rejony samochodem i ciągłe pomniejszanie terenów zieleni oraz wycinanie drzew. Park, parking? To naprawdę nie jest wszystko jedno.