Równo 82 lata temu, nocą 27 listopada 1936 roku, pożar strawił synagogę, mieszczącą się w drewnianym budynku przy ul. Grójeckiej 7. Żywioł zniszczył dwa zwoje Tory. 1 grudnia tłumny kondukt odprowadził je na żydowską nekropolię przy ul. Okopowej. Zostały tam pochowane – w dwóch glinianych naczyniach – w honorowym miejscu: obok grobowca cadyka ze Strykowa. Ceremonię pod spaloną bożnicą rozpoczął rabin Ochoty Merkel, a zakończył ją na cmentarzu rabin Fetman, proklamując jednodniowy post publiczny dla wszystkich ochockich Żydów.
Synagoga przy Grójeckiej 7 powstała prawdopodobnie w 1888 roku. Modliła się w niej około setka okolicznych mieszkańców. Spis bożnic i domów modlitwy przygotowany przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1926 r. wymienia jeszcze trzy zidentyfikowane przez władze adresy przy ul. Grójeckiej: pod numerami 51, 66 i 72.
Na początku 1918 roku na Ochocie mieszkało 2745 Żydów, którzy stanowili 20,3% jej mieszkańców. Równo 20 lat później odnotowano 3070 żydowskich ochocian – ówcześnie 7,2% populacji dzielnicy.
1/ Widok z powietrza na plac Zawiszy, Filtry, pl. Zawiszy, ul. Grójecka i al. Jerozolimskie. Zaznaczona posesja na której zlokalizowana była synagoga przy ul. Grójeckiej 7.
2/ Urzędowy spis 404 synagog i domów modlitwy w Warszawie z 1926 r..
3/ Zdjęcie budynku przy ul. Grójeckiej 9, obejmujące fragment drewnianych zabudowań Grójeckiej 7.
4,5/ Wycinki prasowe dotyczące synagogi przy ul. Grójeckiej 7 odnalezione i przetłumaczone przez Annę Ciałowicz.
6/ Przedwojenny Plan Warszawy na którym zaznaczyliśmy lokalizację omawianej synagogi.
